Angst voor de dood. Door anders te kijken, anders te denken kan ik nu anders voelen.

Dood is eng, verdriet, verlaten, missen, eenzaam, alleen verder, hoe verder etc… Deze en nog meer uitspraken en emoties zijn bekend wanneer er gesproken wordt over de doodVoor mij liep de angst voor de dood als een een rode draad door mijn leven vanaf mijn tweede jaar. Ik was panisch voor overlijden, afscheid nemen, alleen zijn etc. Toch heb ik uit het overlijden van mijn beide ouders zoveel moois cadeau gekregen. De spreuk die ik tien maanden daarvoor vond tussen de papieren van mijn vader bij/voor zijn overlijden “het leven dient voorwaarts geleefd te worden en kan slechts achteraf worden begrepen” is tot volle waarheid gekomen en is het mooiste cadeau wat ik van hem, mijn stille vader, mocht krijgen.

Vanmorgen een kaarsje aangedaan bij de foto van beiden. Dankbaar kan ik terugkijken dat ik geboren mocht worden bij deze mensen. Het was in ons gezin niet altijd makkelijk. Een strenge dominante moeder en een zachte weinig aanwezige vader ….. Toch ik ben mij bewust mogen worden dat zij vanuit warmte en liefde hebben gehandeld en gezorgd. Ik heb God zij dank dit ook mogen uitwerken met hen. Ik heb ze met liefde mogen helpen in de jaren van langzaam ouder worden, ziek worden en afscheid nemen. Oohhh wat vond ik dat oud worden, ziek worden en alles wat daarbij gaat komen eng. Toch…i did it!!! En wat zijn deze jaren voor mij de grootste cadeaus in mijn leven geworden. Ik heb de dood zo anders mogen aankijken. Ja, natuurlijk de cirkel was rond op een leeftijd van in de tachtig. Ik wil begrijpen dat dat heel andere emoties en vormen van verlies met zich meebrengt dan wanneer een kindje, jonge mensen of jonge ouders over….lijden.

Ik schrijf “over…lijden” omdat ik gezien heb dat de mens uit het leven mag “stappen” over  het  “lijden” heen. Hoe mooi is het om te zien dat wanneer degene vrede sluit om deze stap te nemen vaak echt in vrede en berusting gaat. Ook kinderen die gaan overlijden kunnen al positief spreken over hun heen gaan. Wie ben ik dan nog om niet te vertrouwen op al die verhalen en ervaringen van al de mensen die ons zijn voor gegaan.

Er is mij weleens gezegd dat geboren worden betekent dat je met open armen en in vreugde wordt ontvangen maar bij overlijden er hier op aarde verdriet om het verliezen is. Echter de ziel wordt aan de andere zijde weer thuis in volle Liefde ontvangen en verwelkomt. Door het geboortekanaal heb je het alleen te doen en de weg van teruggaan heb je ook uiteindelijk alleen te doen. Jij zet de stap en niemand anders. Ik heb bewondering gekregen voor al diegenen die mij zijn voor gegaan en ook het vertrouwen dat het goed is en puur leven is. Alles wat er tussen zit maken wij, beoordelen wij, bedenken wij. Voor mij geldt dat ik de puurheid van wat leven is vind in de geboorte van een nieuw leven en in de overgave van het durven stappen “over”…het “lijden” heen.

Ik dank mijn ouders maar ook de moeder van mijn man die twee weken voor mijn moeder stierf na vijf jaren met een hersentumor te hebben geleefd voor alles wat zij mij tussen de regels door hebben laten lezen. Het was als thuiskomen. Raar he? Zoveel angst voor dit wat ik aan mocht kijken en uiteindelijk kreeg ik meer inzicht in mijzelf. Namelijk het kunnen lezen tussen de regels door. Ik moet er nog steeds aan wennen. Het toegeven kost moed en het alleen op mijn berg zitten maakt dat ik alles uit mijn verleden los mag laten, losser mag laten en zelfs verlies. Ik mijzelf meer mag ontmoeten juist doordat ik loslaat. Ik steeds meer mag begrijpen van wat er onderbewust bij ons als mensen toch allemaal plaatsvindt. Au, au, au….dat knippen doet pijn want het was mijn werkelijkheid. Maar wat is eigen werkelijkheid???…….

Ik eindig met “everything is in one note…..”  uitspraak: Marret Vonhoff